Öncelikle Landscape with a Fairy şarkısını açmanızı öneririm. Çocukluğumun bir şarkısı olsaydı -ya da çocukluk anılarıma dair diyeyim- kesinlikle bu şarkı olurdu çünkü. Önceden size çocukluk anılarımdan bahsetmiştim. Müstakil bir evde kocaman bahçesi içinde çocukluğumu nasıl geçirdiğimi yazmıştım. Okumak isterseniz: Çocukluk Anılarım ve Boncuk. İşte bu gönderimde anlattığım yerden bahsedeceğim size. Çocukluğumu geçirdiğim o evi, çokça özlemini duyduğum o dar sokağını, papatya bahçesini...
Şimdi bundan bir 20 sene öncesine gidelim. 4-5 yaşlarında bir Zeynep yukarıdaki sokakta arkadaşlarıyla seksek oynar, kedisiyle koşar ve binbir türlü yaramazlık peşinde koşardı.
Şimdi size şöyle anlatayım. Evimizi görmeye gittiğimiz zaman tadilat vardı evin bahçesinde. Bu yüzden çok geniş bir şekilde güzelce çekemedim zaten. Babamın bu evi sattığı adam oturuyordu hala. Fakat evi çok değiştirmişler. Ev tam caddenin köşesindeydi bizim. Evin kapısı, yanında bulunan diğer evler gibi dar sokağa açılıyordu, evin yan tarafı ise ana yoldu. Adam almış evin önünü ana yola çevirmiş. Dar sokağa açılan kapının önünü tamamen balkonla kapatmış. Ana yola doğru tekrar balkon atmış. Demek istediğim şu ki bahçeden eser kalmamış, tamamen beton olmuş. Çok küçük bir alan kalmış bahçe için. Yazık olmuş. Yani şu yukarıda gördüğünüz kısımda aslında daha küçük bir balkon ve kocaman bahçe vardı.
Bu, hemen yukarıdaki, resim ise evin anayola bakan, bizim zamanımızda evin yan tarafı olan kısımdı işte. Bu tarafı tamamen bahçeydi. Kocaman ağaçlarımız vardı. Kesmişler. Geriye sadece aşağıdaki gibi bir bahçe kalmış.
Evimize baktık, biraz duygulandık, biraz üzüldük. İçten içten biraz da kızdık evimiz ne hale gelmiş diye. Sonracığıma papatya bahçesine geçtik. Papatya bahçemiz de gitmiş. Ama en azından onun yerine Başöğretmen M. Kemal ATATÜRK Korusu yapılmış. Burası bizim evden yukarıya doğru yürüyerek bir 10-15 dakikalık mesafedeydi. Ve Aydın'ın sonuydu. Korunun oralardan iki tane başı boş gezen at çıktı bir anda, korktuk. Hemen arabamıza atlayıp bir diğer rotamız olan Nysa Antik Kenti'ne çevirdik rotamızı. Nysa gezi yazımı okumak isterseniz: Nysa Antik Kenti
Korunun oralarda çektiğim resimler...
***
Instagram: @kayipfisilti
Evinizin o hale gelmesi kötü olmuş. İnsanların bu her yeri betonlaştırma merakı ne anlamıyorum. Apartmanlarda yaşıyoruz malesef, bahçeli evim olsa neler yapardım.
YanıtlaSilEvet, şu an biz de apartmanda yaşıyoruz ve ona rağmen evimizi bitkilerle donatıyoruz.
Silyazı da fotolar da çok güzel, yaa ben bile duygulandım yaniii :)
YanıtlaSilTeşekkürler, çocukken her şey daha büyük geliyor. Orayı ziyaret edene kadar sanki orayı bir saray gibi hatırlıyordum heheh
SilSizin bu durumunuzu ben de yaşadım. Bahçeli tek katlı evimiz, olmuş bahçesiz çok katlı. Böyle görünce bir daha da uğrayıp bakmadım.
YanıtlaSilNe hisler yaşadığınızı çok iyi anlıyorum. Kimilerin beton aşkını ise hiç anlayamıyorum.
Paylaşım için teşekkür ediyorum. Güzel anılara...
O bahçede bir sürü kedilerim, civcivlerim olmuştu. Şimdi orayı beton kaplı görünce o kadar uzak ve soğuk hissettim ki. Ben de asla anlayamayacağım, teşekkürler yorumunuza.
SilAyy insanın gidince hatırladığından başka birşey bulması ne zor...
YanıtlaSil